Slapen onder de sterren....

Na twee weken zwoegen en zweten en bijna niet de deur uit te zijn geweest stond ons dit weekend een verrassing te wachten. Afgelopen zaterdag kwamen Thijs en Karin twee vrienden van Linda bij ons op bezoek. Zij zijn bezig met hun wereldreis en Zuid-Afrika stond ook op het programma. Linda en ik hadden ons voorgenomen dat we zaterdag onder de sterren wilden slapen samen met Thijs en Karin. Zo gezegd zo gedaan.... tent inladen, slaapzakkie en luchtbedje mee, een pot pindakaas, bergschoenen, een brood, een dikke trui, wat flessen bier, zaklamp, aansteker, zakmes, cup a soup, appels en wat geld. Met z'n vieren in de gehuurde foeilelijke felblauwe volkswagen chico van Thijs en Karin. Maar waar gaat de rit naar toe? Op de bonnefooi struinen we wat natuurreservaten en campings af maar allemaal net niet wat we zoeken. Want Linda en ik willen vanavond echt onder de sterren slapen. Of het is net te duur of we moeten in een challetje. Dan ineens zien we na poging 5 een ingang van een poort. Ik opper om daar in te rijden, misschien dat we daar ons tentje op kunnen zetten. Na een paar honderd meter rijden zien we een kip op ons auto afstormen en een soort van lassie hond. Vreemd... normaal gesproken hebben de blanken hier een jack r en de donkere mensen een vuilnisbakkenras. Dan ineens zien we een blanke man en vrouw staan. Karin draait het raampje open en legt uit dat we vanavond onder de sterren willen slapen op een mooi plekje. "zijn jullie nederlanders?", vraagt hij na een paar zinnen. "die Nederlanders zie je ook overal." En daar was het contact gelegd voor een ongelooflijk weekend. Tor en Anjes. Tor uit Grave en Anjes uit Amsterdam. Al 1,5 jaar in zuid afrika om van hun 104 hectare grond een waar paleisje te maken. De bouwvallen op het terrein waren vroeger van het personeel van een bloemenkwekerij, het lijkt wel een klein dorpje. Al snel springen Lin en ik bij Tor en Anjes in de 4x4 en volgen Thijs en Karin ons met de lelijke chico richting een afgelegen plekje. Volgens Tor het mooiste plekje van de North-West Province. na een paar kilometer komen we aan bij een riviertje. En binnen een paar minuten staan we met onze enkels in de modder (dus ook mijn lieve birkey's). Over het besluit hoeven we niet te overleggen, hier gaan we vannacht slapen. Het resultaat: hout sprokkelen, eigen kampvuurtje, python (ik kende hem alleen uit de efteling), bavianen, luipaarden, jakhalzen, biertjes, soep gemaakt van rivierwater in een bierflesje en verwarmd in het kampvuur, appel aan een tak rijgen en warm maken boven het vuur, goede sfeer, een prive glijbaan (rivier met watervalletjes), een poeponderbroek (geen bikini bij maar met witte onderbroek de rivier in), slapen in de binnentent en genieten van de allermooiste sterrenhemel die ik ooit gezien heb! Even alles om je heen vergeten en helemaal 1 zijn met de natuur. Het enige waar ik aan kon denken was: "dit moet ik 1 bijzonder iemand laten weten". Voor de verderrest deed niets er even toe. De volgende ochtend verraste Tor en Anjes ons met een heerlijk ontbijtje, een gedekte tafel in hun achtertuin met spek, eitjes, broodjes, verse mango, verse ananas etcetera. Na 3 uur met ze gekletst te hebben en hun huisdieren (nou ja fluweelaapjes in de moestuin gevoerd te hebben) werd het tijd om te vertrekken. Het gevolg: een prachtige hiketocht door de natuur, zwemmen in een natuurpool, een stekelvarken, een baviaan en om dit top weekend af te sluiten een heerlijke braai voor onszelf..... Dus onze uitspraak: wij willen vanavond onder de sterren slapen is werkelijk op een geweldige ongelooflijke manier uitgekomen.