Aan al het goede komt een einde

In het begin van mijn verblijf hier heb ik jullie flink lopen stalken om wat geld te storten op mijn speciaal voor Afrika geopende rekening. En met resultaat! Vorige week stond er 950 euro op m'n rekening! Daarvoor wil ik natuurlijk iedereen bedanken! Maaike, Linda en ik zijn dan ook flink gaan shoppen (uiteraard niet voor ons zelf!). We wilden de vier klinieken (met in totaal 1200 patienten) waar we onderzoek gedaan hebben graag alle vier iets geven en tevens een kinderschooltje naast de kliniek Kanana. Omdat het hier nu winter is/wordt, leek het ons verstandig om dekens te kopen voor de mensen die in de shacks leven; zonder verwarming, zonder schoon drinkwater en zonder geld om warme kleding en gezond eten te kopen. In totaal hebben we 110 patienten een iets warme winter kunnen bezorgen. Helaas hebben we niet voor alle patienten een deken kunnen kopen. Om toch spullen te kopen waar alle patienten iets aan hebben en wat een investering is die langer mee gaat. Besloten we om voor 1 kliniek een kookstoof te kopen waar mega grote kookpotten op kunnen zodat het personeel op de kliniek een warme maaltijd kan bereiden voor de patienten wanneer het Antiretroviral roll out is. Daarnaast hebben we emaille bekers en borden gekocht omdat we vaak hebben gezien dat patienten met 60 man uit 1 beker drinken (niet echt hygienisch). Verder hebben we zakken maismeel gekocht, zodat er meteen iets te koken valt, hebben we onze kleding, handdoeken en keukenspullen die we niet meer wilde hebben allemaal weggegeven. Voor het kinderschooltje waar de kids geen poppen hadden alleen wat houten speelgoed hebben, hebben we telramen, kleurboeken, potloden, puntenslijpers, poppen, auto's, kookspeelgoed etcetera gekocht. Tevens hebben we de reperatiekosten van de kookstoof van een andere kliniek betaald en hebben we de gastank laten vullen, zodat er ook daadwerkelijk gekookt kan worden. Het geld wat nog over was (maarliefst nog 400 euro) hebben we in een emergency water supply gestopt. De aller ziekste patienten liggen hier in een hospice. Wanneer het water afgesloten wordt of de stroom uitvalt hebben deze zieke patienten geen schoon drink water. Van deze 400 euro wordt nu een emergency water tank gebouwd dat wanneer het water afgesloten wordt, de patienten toch nog schoon drinkwater hebben. Zo hebben jullie een beetje een beeld waar je geld naar toe is gegaan! Deze week hebben we dan ook afscheid genomen van de vier klinieken, van de patienten en van het Tapologocentrum. Van onze supervisors, van Ntabiseng en van alle andere mensen die ons tijdens het onderzoek geholpen hebben. Aan het begin van de week had ik een rot gevoel en het idee dat we veel meer nog voor deze mensen hadden kunnen doen in de afgelopen maanden. Ik was er een beetje verdrietig van. Maaike noemde het de donkere zijde van idealisme en ik denk dat ze daarin gelijk heeft. Nu een paar dagen later voel ik me ineens zo rustig en vredig (nu we afscheid genomen hebben) en kan ik haast niet wachten totdat het maandag is en ik Chantal (vriendin van me van het HBO, woont ook in Utrecht) op kan halen van het vliegveld om lekker samen twee weekjes door het land te reizen. Gisteren is Linda al vertrokken met haar vriend Lennart om rond te reizen. Maaike en ik zijn hier nu de laatste dingen aan het afronden. Maaike vertrekt zondag weer terug naar Nederland. Dit zal dan ook het laatste berichtje zijn! Het is mooi geweest, aan al het goede komt een einde. Ik hoop dat jullie genoten hebben van mijn avonturen. Iedereen bedankt die het gevolgd heeft! Bedankt iedereen voor hun interesse in mijn avontuur en ons onderzoek. Voor degenen die mijn thesis wil lezen kan dat vanaf begin augustus. In Nederland heb ik namelijk nog wel een aantal weken te werken! Ik zeg:

shap shap en tot over ruim twee weken in Nederland maar weer!

Liefs

Mariëlle